Met de benen wijd.

Het was al even geleden. Te lang om eerlijk te zijn.
Maar vorige week vrijdag was het dan eindelijk weer eens zover. Ik twijfel over wat ik aan zal trekken. In elk geval iets dat makkelijk uit kan. Een broek? Of toch maar een jurk? Die kan omhoog. Maar die stomme panty dan. Dat is ook weer zo'n gedoe. Toch maar die broek dan.
En dan toch ook voor de zekerheid maar even checken daar beneden; alles nog mooi gladgeschoren? Zijn mijn teennagels nog voorzien van een lakje? Na een inspectierondje besluit ik dat het er prima uitziet en stap ik, inmiddels toch lichtelijk nerveus, de auto in. Allerlei vragen flitsen ineens door mijn hoofd: Wat gaat hij zeggen. Hoe vindt ie dat het eruit ziet. Gaat het pijn doen? Is hij alleen, of zijn ze weer met z'n tweeën net als toen?

Voordat ik de kans krijg me compleet gek te piekeren, arriveer ik op de plaats van bestemming.  Ik parkeer de auto en loop naar binnen. Hij is al aan het wachten dus ik loop rechtstreeks door naar zijn kamer. Daar zie ik hem al staan. Hij komt me tegemoetlopen! Mijn gynaecoloog...

Oh jullie dachten dat het ergens anders over ging? Excuus voor de teleurstelling. Geen rode oortjes verhaal. Alhoewel.. lees toch maar even door. Zeker wanneer je in bent voor wederom een gênant moment uit mijn dagelijks leven.

Dit keer geen artsen in opleiding die mee willen kijken, dat is alvast mooi denk ik.  Ik neem plaats en na een standaard 'hoe gaat het ermee' , volgt meteen de tweede vraag: " Hoe staat het met de zin in seks. Is die afgenomen sinds je laatste bezoek? "
Oké Dimphy, je bent bij een gynaecoloog, het is normaal dat zulke vragen gesteld worden, dus stel je niet aan en geef gewoon een eerlijk en enigszins normaal antwoord, zeg ik in mezelf. "Nee, die is niet afgenomen sinds de laatste keer dat ik hier was. Geen verandering. "
" Goed te horen, want dat is namelijk vaak wel het geval."  "Uhh, oké, fijn dan maar", zeg ik, hopende dat ik de meest ongemakkelijke vraag achter de rug heb...  (Ik had beter moeten weten.) "Zeker, dan kunnen we nu door naar het onderzoek" , zegt hij terwijl hij opstaat en me voorgaat naar de onderzoeksruimte.  "Ontdoe je maar even van je onderkleding op het toilet hiernaast en dan zie ik je zo bij de stoel."  Dé stoel!
Die kleding bleek een goede keuze.  Een broek die soepel uitging, en een langer blousje. Dat blousje diende nu als jurkje. Een uiterst kort jurkje weliswaar, maar precies lang genoeg om niet in mijn blote kont naar hem toe te hoeven lopen. In elk geval niet zichtbaar bloot.
Ik ga zitten , zet mijn voeten op de steuntjes, en mijn verstand op nul.  Hij haalt zijn staaf tevoorschijn en verzoekt mij de benen nog iets meer te spreiden.  Vervolgens duwt hij dat koude ding naar binnen terwijl hij zegt dat ik moet ontspannen.  "Dat probeer ik meneer de dokter, maar ik kan me leukere en fijnere dingen bedenken dan dit!"  "Ja, als je dit echt leuk zou vinden, dan zou ik je doorverwijzen naar mijn ander vakgebied."  "En dat is?" Vraag ik, totaal niet voorbereid op zijn antwoord. "Nou, ik ben namelijk ook seksuoloog."  "Ahh zo, haha, nee dank u, niet nodig", zeg ik enigszins lacherig, terwijl ik nog steeds met mijn benen wijd zit.
Hij blijft ondertussen maar draaien en duwen met die staaf. Op een gegeven moment duwt hij behoorlijk hard naar links. "Dit doet pijn volgens mij of niet?" "Ja, dit doet inderdaad pijn", breng ik uit terwijl ik hem vervloek in mijn gedachten. "En wanneer je seks hebt, doet dat dan soms ook zo'n pijn?" Ja tuurlijk we gaan even mijn seksleven bespreken terwijl ik halfnaakt in deze positie zit. Waarom niet. "Nee dan voel ik deze pijn niet gelukkig", zeg ik kort maar krachtig. "Ahh, goedzo, dan duw ik wellicht iets harder. "   De dokter duwt harder.  Het had zomaar de titel kunnen zijn van een of ander slecht Bouquet romannetje, bedenk ik me nu.

Dat gezegd hebbende, besloot hij genoeg gezien te hebben op de monitor en werd ik verlost van de staaf, mijn oncharmante positie en daarmee ook van het gênante moment. Na een kort gesprekje over de uitslag kan ik eindelijk de kamer verlaten. Dag dokter.  En bedankt ook vooral. Zonder u was dit verhaal nooit tot stand gekomen.

 

14 april 2021

 

Klik hier voor het vorige verhaal.